Een persoon die zich waarschijnlijk identificeert als man gaat met een klein kind de roltrap op. Boven gekomen gaan ze linksomkeert en hop gelijk weer naar beneden, terwijl de man op vriendelijke wijze praat tegen het kind, dat zo klein is dat het nog vastgehouden dient te worden.

De manier waarop die man praat tegen het kind doet me denken aan hoe ik tegen mijn hondje praat.

Ik denk dat een hond een goed surrogaatkind kan zijn voor mensen die geen kinderen kunnen of willen krijgen.

Mensen die geen hondenliefhebbers zijn, snappen niet altijd waarom mensen met een hondje hun dier als een kindje kunnen zien. Maar ervan uitgaand dat een hond wel eens een ziel zou kunnen hebben die niet wezenlijk verschilt van die van ons, zit er mogelijk meer waarheid in het beschouwen van honden als kinderen dan je denkt.

En we hoeven natuurlijk niet op te houden bij honden. Waarom zouden we varkens niet zien als dieren die begiftigd zijn met dezelfde ziel als wij?

Waarom zouden wij een wezenlijk andere ziel hebben dan de overige dieren?

Is het voertuig waarin je leeft op deze aarde echt zo belangrijk? Of gaat het meer om de levensvonk? Wat is de kosmische logica van dat het ene dier dan over een andere vonk zou beschikken  dan het andere dier?

Als de kwaliteit van de ziel afhankelijk zou zijn van de intelligentie van de drager, wat dan te denken van de mensen die functioneren op een heel “laag” niveau?

Wat te denken van een mens van 40 die elke dag een luier om moet en gevoerd moet worden en verder ook met alles geholpen moet worden?

Heeft die dan ook een mindere ziel? NEE! NATUURLIJK NIET! Daar zal iedereen het over eens zijn.

Waarom zou dan de aap of het varken, die op een “hoger niveau” functioneren dan menig verstandelijk gehandicapte, wel een wezenlijk andere ziel hebben?