Mijn pijnlijk nette alcoholverslaafde buurman vond het tijd om zijn perfecte voortuin helemaal opnieuw in te richten.

Wonend in een rijtjeshuis, hebben wij een Siamese voortuin.

Onze voordeuren zitten een stuk dichter bij elkaar dan mij lief is en toen hebben ze gelijk de paadjes er naar toe ook maar op grappige wijze met elkaar verbonden.

Bij de vorige tuinwoede aanval van B-man had hij de paadjes nog intact gelaten.

Nu moesten er echter Nieuwe Stenen in. Daar was hij volgens hemzelf goedkoop aan gekomen. En je wou toch wel eens wat anders na al die jaren.

Persoonlijk wil ik helemaal niks anders.  Dingen die mij niet boeien, mogen gewoon hetzelfde blijven van mij. In casu: een paadje om over heen te lopen. Niet om verliefd naar te kijken ofzo.

Anyway, B-man toog aan de slag bij 31 graden in de schaduw.

Werkerdewerk. Got wat fijn, zo’n klus. Cornetto’s tussendoor. De mikmak.

Ons gezamenlijke pad is dus vernietigd. Dit gaat hij wel weer rechtbreien, zijns inziens, door de stenen die er goed inlagen eruit te halen en losjes er weer in te leggen in een patroon dat meer recht doet aan de nieuwe situatie. Maar ondertussen wordt dan een deel van mijn tuin ook gemolesteerd.

Weet je? Dan doen wij ook maar eens wat aan de tuin.

Ik wou graag laten zien dat ik ook een stoere vent ben, dus ging ook in de hitte aan de slag. Mij ondertussen drukmakend over of het stof -afkomstig van zijn stenenzagerij- geen longkanker zou veroorzaken bij mij.

’s Avonds kletste ik met de buren over mijn geestesgesteldheid.

TMI, vertelde mijn vrouw mij later. Maar ja, ik flap er constant van alles uit. Daar ben ik vrij hardleers in.

B-man is nog steeds aan het zagen. Denk dat hij inmiddels met mijn paadje bezig is.

Zelf ben ik er klaar mee. Ik heb overal pijn en ben zeer moe.

Zou hem nu moeten helpen, maar dat gaat niet meer.

Mijn voortuin is een ravage. Het gaat maanden duren voordat dat weer netjes is denk ik.