In elke tijd beschouwt men zichzelf als moderner dan in de vorige.

In de Verlichting moest men ongetwijfeld hartelijk lachen om die domme middeleeuwers.

Ook in deze tijd vinden wij onszelf retemodern.

Zelf heb ik recentelijk een nieuwe slimme telefoon aangeschaft.

Het levenloze, doch levendige ding, heeft 4 Gb werkgeheugen en 64 Gb “harde schijf”. Vier keer zoveel als mijn vorige, die overigens niet stuk was, alleen er waren steeds minder apps die het deden. Zo liep Twitter vaak vast, Google Maps deed het niet meer en de Tutanota mail app kon ik niet installeren. Dus toch maar een nieuwe, ondanks de ethische bezwaren. En nee, geen Phairpheune. Ik ben veganist, geen heilige. Now you know.

Nadat ik op school had geleerd een computer op te starten met slappe schijfjes, die toen nog echt slap waren, had mijn eerste eigen computer een harde schijf van 500 Mb ofzo. Nu, ruim een kwart eeuw later, heb ik een computer die in mijn hand past en die gazillion keer zo krachtig is en dan nog die schijfruimte.

Heel opwindend allemaal, maar over 20 jaar lachen we erom als we een chip in ons hoofd hebben met 1 Petabyte werkgeheugen

Goed, dat is allemaal Spul. Is er nog meer te zeggen over vooruitgang?

Hoe kijken we bijvoorbeeld over 30 jaar aan tegen “onze” huidige eetgewoonten?

Ik mag hopen dat we lijkenvlees eten over een tijdje tamelijk absurd vinden, maar ik ben er niet zo zeker van.

Als ik mensen hoor juichen bij een Trump-ralley, kan ik me goed voorstellen dat het gejuich der Romeinen net zo klonk, als zij keken hoe leden van minderheidsgroepen verscheurd werden door leeuwen.

Overal waar ik kijk in deze maatschappij, zie ik barbaars gedrag;

• Jonge chimpanseemannetjes die keihard door een woonwijk rijden in hun BMW
• Jongetjes van 8 die een martelwerktuig (hengel) cadeau krijgen van hun ouders
• Zogenaamde volwassen mannen (en een paar vrouwen) die een belangrijk deel van hun vrije tijd besteden aan het anoniem kwetsen van mensen op Twitter
• Vrouwen die verkracht worden
• Mensen die geminacht worden omdat ze iets meer pigment hebben en dus wat bruiner zijn (wat op zich goed is; minder kans op huidkanker)
• Mensen die geld willen verdienen, maakt niet uit met wat en wie er onder die activiteit lijdt.

Ik word hier soms heel moe en verdrietig van en heb dan even geen zin meer om mee toe doen met de maatschappij. Als ik dan een tijd naast mijn hond gezeten heb en me afgesloten heb voor alles, gaat het wel weer.

Ik ben niet altijd even hoopvol gestemd over de toekomst; het slechte gedrag is zo alomtegenwoordig en hardnekkig. Toch kan ik niet anders dan protesteren tegen de verkeerde dingen met de middelen die ik heb.

Ik kan niet dag in dat uit op de bank zitten met een romannetje in mijn handen.

Ik moet iets doen, ook al denk ik vaak: laat het maar misgaan. Laat ons maar uitsterven.

Maar totdat de Aarde eindelijk verlost is van ons, wil ik de slachtoffers van de mens helpen. Wil ik elke dag weer herhalen hoe fout het is om anderen pijn te doen, terwijl dat niet hoeft. En de anderen in mijn aandachtsveld zijn dan vooral de niet-menselijke dieren. De vergeten groep slachtoffers.

Ik hoef dit niet te doen. Ik kan me er ook toe beperken zelf zo min mogelijk leed te berokkenen en verder geen onvertogen woord te spreken.

Maar zoals sommigen zich schamen voor hun lichte huidskleur, omdat je als nazaat van slavenhouders het nou eenmaal beter hebt door de bank genomen dan als nazaat van tot slaaf gemaakten, ervaar ik een soort plaatsvervangende schaamte voor wat mijn medemensen dieren allemaal aandoen.

Moet je nagaan dat de grootschalige mensenslavernij alweer een tijdje geleden is; de dierenslavernij et cetera is aan de orde van de dag.

Ik wil soms gewoon geen mens zijn.

Ik zou geboren willen zijn in een andere tijd. Een betere tijd.

Een eind er aan maken is ook geen optie. Ik ben veel te bang dat ik dan reïncarneer als fokzeug. Daarnaast is zoiets natuurlijk geen pretje voor je nabestaanden.

Ik heb dus geen keuze. Ik moet het beste ervan maken in deze maatschappij.

Overdag probeer ik met gelijkgestemden mensen zodanig te informeren dat ze wat menselijker worden, of juist wat minder menselijk wellicht.

Op gezette tijden laat ik de boel de boel en kijk ik naar een herhaling van Zeg ‘ns AAA.

En ja, dokter Van der Ploeg is een carnist, maar je kunt niet op alle slakken zout leggen.

Je kunt eigenlijk beter helemaal geen zout op slakken leggen. Je kunt beter een egel in je tuin laten. Die maakt korte metten met die slakken

Dank U, oh nietbestaande God, voor deze prachtige wereld, waarin iedereen elkaar naar het leven staat en waarin zelfs de zogenaamde Kroon der Schepping er prat op gaat de Natuur bedwongen te hebben en ondertussen keihard gedreven wordt door basale instincten.

Leve de dood.

Leve het verzet tegen de dood.